شهرهای پاوه، جوانرود، ثلاث باباجانی و روانسر از شهرستان های مرزی منطقه اورامانات استان کرمانشاه به دلیل پتانسیل فرهنگی بالا و طبیعت زیبا به عنوان مقصد گردشگری ایرانیان و حتی خارجی ها در سال های اخیر ، به جامعه معرفی شده است . این منطقه به دلیل موقعیت مناسب جغرافیایی، شرایط مساعد آب و هوایی، بارش فراوان، غنی بودن بنیان های زیستی (آب و خاک)، مراودات تجاری با همسایگان در چندین مرز رسمی کشور ازجمله مرز شوشمی پاوه و شیخ صله ثلاث باباجانی ، نیروی انسانی کارآمد و تحصیلکرده، فرهنگ غنی ، پتانسیل های توریستی و طبیعی و مردمانی با روحیه ی بالا در مشارکت و همگرایی و دارای فرهنگ تساهل و تسامح و همزیستی تاریخی مسالمت آمیز با همه ی ادیان و مذاهب و فرقه ها و آیین و زبان، دشت های حاصلخیز روانسر، محصولات باغی ارگانیک پاوه، بازارچه مرزی جوانرود ، دامداری سنتی و در ادامه صنعتی ثلاث باباجانی، گردشگری طبیعت محور منطقه بویژه شهرستان پاوه نباید از لحاظ اقتصادی و بنیان های توسعه پایدار در عقی مانده ترین شکل ممکن باشد و بماند.

منطقه اورامانات با این توانمندی های سرزمینی و انسانی بالا نباید از نبود زیرساخت ها و توسعه کم بنالد و راه های ارتباطی اش که اولین شاخصه ی توسعه پایدار آن هستند، در حد و اندازه ی راه های روستایی دور افتاده، بد، خطرناک، غیر استاندارد و دوطرفه باشد.

بهبود و توسعه راه های ارتباطی و داشتن جاده های استاندارد بی شک از مهمترین و اورژانسی ترین مطالبه و خواسته ی مردم منطقه پاوه و اورامانات است.

لازم به یادآوری است که سالهاست ده کیلومتر از جاده پاوه به کرمانشاه در قطعه پلیس راه روانسر به دوراهی جوانرود در دست تعریض و پهنای باند است که هنوز که هنوز است به بهره برداری نرسیده و روزهای بارانی از راه رسیده و احتمالا کارگاه توسعه تعطیل می شود تا بهار سال آینده که به سرانجام برسد .

عدم وجود راه های استاندارد نه تنها به توسعه نیافتگی منطقه دامن زده است بلکه روزانه جان جوانان و مردم منطقه و گردشگران را به بازی گرفته و آنها را به کام مرگ کشانده است.

پس بی دلیل نیست اگر بگویم راه برون رفت اورامانات از توسعه نیافتگی و حرکت به سوی رشد اقتصادی و رفع بیکاری و حفظ جان مردم، بی شک توسعه ی راه های ارتباطی و ایجاد بزرگراه قزانچی کرمانشاه به مرز رسمی و بین المللی شوشمی پاوه و مرز شیخ صله ثلاث باباجانی است. راه اندازی این بزرگراه باید هرچه زودتر استارت خورده و در یک بازه ی زمانی مشخص دو یا سه ساله به بهره برداری برسد.

لازم به یادآوری است که در آن طرف مرز و در همسایگی منطقه اورامانات و در کشور عراق و منطقه اقلیم کردستان عراق که تا قبل از سقوط صدام منحوس، راه های ارتباطی شهرهایش ، روستایی بود ، امروز در توسعه راه ها و زیرساخت های شهری با کلان شهرهای ایران و خاورمیانه رقابت می کند و در راه های بین شهری ، بزرگراه های زیادی ازجمله بزرگراه سلیمانیه به مرز باشماق مریوان را احداث نموده است . این مسئله این موضوع را به مسئولان ما گوشزد می کند که وضعیت توپوگرافی منطقه و کوهستانی بودن آن نباید بهانه دست مسئولان بدهد که خدمات توسعه محور خود را از این منطقه محروم سازند.

دولت و وزارت راه و شهرسازی یا باید خودش پیش قدم شود یا اینکه بستری فراهم نماید تا سرمایه گذراران بخش خصوصی به این امر مجاب گردند و در این طرح مشارکت نمایند وگرنه چرخ همچنان بر این پاشنه می چرخد و درد همچنان ادامه دارد.